kwentong Praffucino

Magtatatlong oras na ako dito sa Starbucks. Inaaligiran na ko ng gwardya, sinisilip yung frappucino ko na hindi naman bottomless pero parang 48 years bago maubos. Ang daming tumatakbo sa isip ko, kung ano-anong kwento, pantasya, memories, mga ideas at fears ang naiisip ko. Kaya, eto, naisip ng Mamang Malaki ang Tiyan na mag-blog.

Ang dami palang pwedeng mabubuong istorya just by observing the people na nagkakape sa Starbucks. Pinagmamasdan ko yung magdyowa habang nag-aaral sila, ingglisan ng ingglisan. Feeling ko bading si kuya, at props lang niya si ate. Walang kamalay-malay ang lola na ang something in common pala nila ng boyfriend niya ay interes sa mga boys, hahaha. Si kuya naman kasi, napaka-obvious. Kung mag-english, may twang. Hindi twang na american accent ha. Twang ng bading na pumo-project. Pero, in fairness, may itsura si kuya ha. At effect na rin ang built ng katawan. Pwede na!

Si manong sa kanan ko, nagbabasa ng dyaryo, Obituaries page. Ang weird ha. Ano naman kaya ang interes niya sa mga patay na binibigyang tribute sa pahinang iyon? Pero what are the odds kaya na pag nagbuklat ako ng dyaryo at tumingin sa Obituaries section ay may kakilala akong naka-feature doon? Maloloka siguro ako. Imadyinin nyo ang Mamang Malaki ang Tiyan na nag-eeskandalo sa Starbucks, kuma-cryola at duma-dialogue ng mga pang-Famas na linya. Hmmmm... Parang 'di ko bet. Ang panget, hahahaha.

Uy, may isang kuya pa sa banda roon. May itsura din. Naka-long sleeves at mukhang busy-busyhan. Ano kaya ang trabaho nya? Bakit kaya siya, hindi inaaliguran ni manong guard e kanina pa ubos ang frappucino niya. To think na grande lang ang order ni kuya long sleeves! Hala! Nabasa yata ni kuya long sleeves ang isip ko, tila naramdaman niyang nilalait ko siya. Biglang nag-empake ng mga gamit niya. Mayroon siyang makapal na envelope. Puro resume siguro ang laman. Anyway, sige, magpapakabait na ako. Hindi ko na siya lalaitin. Sana, kung anuman ang current job niya ay maging successful siya at ma-promote siya agad. Para naman sa susunod ay makabili na siya ng venti na frap. Hahahaha.

In fairness doon sa isang barista, gwapo siya ha. Naaalala ko pa nung bago-bago pa ang Starbucks sa Pilipinas, kilala ito dahil sa mga baristang ingglisero at may fez. I don't know what happened kung bakit nag-deteriorate na ang quality ng mga barista. May iba kasing sing-itim ng coffee granules ang kutis. Yung iba naman, beking-beki, parang gusto mong humatsing pag umoorder ka! Pero, ang common lang sa kanilang lahat, mapa-delicious man o chararat na barista, ay yung talent nila sa pag-recite ng full name at size ng inorder mo, with matching tawag sa pangalan mo. One venti dark mocha chip frappucino for Marlon Hmmmm... Mukhang kaya kong maging barista. Ito kaya ang audition piece nila pag nag-aapply sila? Palakasan ng boses at pagandahan ng diction kaya ang labanan? Haynaku, baka maligwak ako. May f at p speech defect ako. Baka ang masabi ko ay praffucino, hahahaha.

Wait lang, teka, teka!! Si kuya inggliserong kloseta chumichika kay kuya long sleeves! Anyare?! Kainis! Naligwak ang byuti ko, huhuhu.

Makaalis na nga at makapagyosi na lang sa labas!